Το κρυφτό της Αγάπης! Ένα υπέροχο παραμύθι για τα συναισθήματα...

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη...κι απόψε...

Μ΄ένα παραμυθάκι για τα συναισθήματα, με κέντρο το ωραιότερο και το σημαντικότερο απ΄όλα: την Αγάπη.

"Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η Συγγνώμη αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τι είναι το κρυφτό";

Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια, την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.

'Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Συγγνώμη. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά.Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε το άφηνε ελεύθερο. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. 

Ο Εγωισμός αντιθέτως, βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. 

Η Αγάπη δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί...

1000, μέτρησε η Συγγνώμη και άρχισε να ψάχνει. 

Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. 

Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο.

Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.

Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από την Αγάπη. 

Η Συγγνώμη έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά, ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

Ήταν η Αγάπη που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα της είχαν πληγώσει τα μάτια.

Η Συγγνώμη δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζητούσε ...συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός της Αγάπης. Κι έτσι από τότε η Αγάπη είναι πάντα τυφλή και η Συγνώμη πάντα τη συνοδεύει..."

Αγάπη και Συγνώμη πάνε μαζί, δε χωράνε μικροψυχίες, ζήλειες, κτητικότητες κι εγωισμοί στην Αγάπη...

Η μοναδική μου αντίρρηση για τον παραπάνω μύθο είναι ότι η Αγάπη είναι τυφλή. Δική μου άποψη είναι ότι ο ΄Ερωτας είναι τυφλός. Η Αγάπη πάντα βλέπει καθαρά γιατί είναι προσέγγιση ψυχών πάνω απ΄ όλα.

Αγάπη σημαίνει Ελευθερία, σημαίνει να νοιάζεσαι να χαρίσεις μόνο ευτυχία και χαρά σ΄ όποιον αγαπάς, σημαίνει Αξιοπρέπεια, να κάνεις στην άκρη όταν καταλαβαίνεις ότι δεν γίνεται διαφορετικά, σημαίνει πάνω απ΄ όλα ότι ένα τόσο όμορφο και σπάνιο συναίσθημα δεν υπόκειται σε οποιουδήποτε είδους δεσμά.

Είναι έκφραση ψυχής μόνο, είναι ψυχικός δεσμός που αν υπάρχει και είναι αληθινή φέρνει μαζί της μόνο ομορφιά στη ζωή μας, γιατί δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο που μπορεί να την κατευθύνει ή να την καταργήσει.

Κρατώντας την στην καρδιά μας γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, βλέπουμε με διαφορετικά μάτια τον κόσμο, είναι το συναίσθημα εκείνο που μας κάνει να ξεκολλήσουμε από τη γη και ν΄ αγγίξουμε τον Ουρανό...

Γιατί είναι η μεγάλη Δωρεά στη ζωή μας...

4yourfamilyeditor