Επικοινωνήστε μαζί μας στο email: oneiropagida2012@gmail.com

17 Μαρ 2012

Η μάχη της Λαμπούσας


του Βασίλη Πετράκη*



Θέση Λαμπούσα. Βρίσκεται στον αμαξωτό δρόμο Αυλωναρίου – Αλιβερίου. Εκεί, στις 3 του Σεπτέμβρη του 1944, ο ΕΛΑΣ κατάφερε κύριο και συντριπτικό χτύπημα κατά των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. (Μηχανοκίνητη φάλαγγα 150 Γερμανών από τους οποίους ένας μόνο διέφυγε . Οι υπόλοιποι 37 αιχμαλωτίστηκαν και οι άλλοι σκοτώθηκαν).


Σήμερα τη Λαμπούσα οι περισσότεροι τη γνωρίζουν από τα κηπευτικά που πουλιούνται εκεί , τα κέντρα και τις ταβέρνες που υπάρχουν στη γύρω περιοχή. Οι ταξιδιώτες , το καλοκαίρι , προς Κορασίδα, Κύμη και Κάλαμο την προσπερνούν ανυποψίαστοι και τις περισσότερες φορές κάνουν στάση εκεί για να ουρήσουν. Δήμαρχοι ( πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ), βουλευτές , νομάρχες ,περιφερειάρχες, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι και στελέχη κομμάτων, οργανώσεων και συλλόγων, αγνοούν την ιστορία του τόπου τους. Αμνήμονες κι απόντες, αμελείς και αδιάφοροι. Σε πολλούς η 3η του Σεπτέμβρη θυμίζει μόνο τη διακήρυξη της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.


Αλλά ας έρθουμε στην ιστορία της μάχης. « Η μάχη ήταν σκληρή και πολύνεκρη και πέρασε από φάσεις δραματικές, ως την πάλη σώμα με σώμα. Ο ηρωισμός των ανταρτών, των εφεδροελασιτών κι η αποφασιστική συμπαράσταση του λαού των γειτονικών χωριών, υπήρξαν οι συντελεστές της θριαμβευτικής νίκης.
 Οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τη διοίκηση του 3ου τάγματος. ( Προκόπης και Θανάσης Τζάνος ) Πήραν μέρος τμήματα μ’ επικεφαλής τους : Πολικό ( Τσάκος Κ. ), Επαμεινώνδα ( Γιάννης Ηλίας ) , Αχιλλέα ( Δ. Σάρλη ) και Καντούρο Ευάγγελο επικεφαλής των εφεδροελασιτών. Από το Αλιβέρι πήρανε μέρος και οι Κων/νος Κυριαζής και Γιώργος Διονέλης.
Η μάχη έγινε μέρα και οι Γερμανοί άφησαν στο πεδίο της μάχης δεκάδες νεκρούς και αιχμαλώτους . Από τους αντάρτες τραυματίστηκε σοβαρά και υπέκυψε ο γενναίος αντάρτης Μήτρου Βασίλειος ( Γύφτος ), ο θρυλικός μπουρλοτιέρης της γερμανικής καταδίωξης στο λιμάνι της Κύμης. Επίσης έπεσε κι ένας εφεδροελασίτης από το χωριό Κριεζά.
Για τη μάχη αυτή ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου στην εκπομπή της 8/9/44 μετέδωσε : « Εις την Εύβοιαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ εσημείωσαν αξιόλογον επιτυχίαν. Οι εξ 150 περίπου ανδρών γερμανική δύναμις εξοντώθη . Λάφυρα περιήλθον εις χείρας του ΕΛΑΣ , 10 αυτοκίνητα εκάησαν. Η μάχη της Λαμπούσας για την Εύβοια είναι η αρχή του τέλους της γερμανικής κατοχής».

Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Η Παναγιώτα Κυριαζή, χήρα του ήρωα Κων/νου Κυριαζή στερείται του δικαιώματος όχι μόνο της χορήγησης της σχετικής πολεμικής σύνταξης, αλλά κυρίως τη δικαίωση ενός αγωνιστή για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους Γερμανούς κατακτητές . Στην έφεσή της προς το ελεγκτικό συνέδριο και στην προσπάθειά της να δικαιωθεί αναφέρει και τα εξής : « ....... στη μάχη τραυματίστηκε ο σύζυγός μου Κωνσταντίνος Κυριαζής ( ψευδώνυμο Καζούρης ) στον αριστερό μηρό . Το τραύμα που υπέστη ο σύζυγός μου δεν μπόρεσε να επιβεβαιωθεί από επίσημα ιατρικά στοιχεία της εποχής , γιατί δε νοσηλεύτηκε σε κρατικό νοσοκομείο . Δεν τον πήγαν για . . . ( το φόβο των Ιουδαίων ). Όμως τόσο στην αρχική κατάθεση (2003 ) όσο και σε πρόσφατη (2007 ) ένορκη βεβαίωσή του ο μάρτυρας και συμπολεμιστής του Γεώργιος Διονέλης καταθέτει και τα εξής : Εγώ τον πήρα στην πλάτη και τον πήγα στα μετόπισθεν γιατί η μάχη δεν είχε ακόμη τελειώσει. Όταν τελείωσε η μάχη και κατάλαβα ότι στο μηρό του Κυριαζή είχε μείνει βλήμα και το παντελόνι του ήταν γεμάτο αίμα , το οποίο έτρεχε συνέχεια από την πληγή του , του δέσαμε το πόδι πιο πάνω από το τραύμα με δυο μανίκια που ξηλώσαμε από ένα πουκάμισο για να σταματήσει η αιμορραγία . Μπορούσα να δω το βλήμα που ήταν σφηνωμένο στην πληγή του , το οποίο προσπάθησα να βγάλω , χωρίς να τα καταφέρω. Τον βάλαμε πάνω σ’ ένα μουλάρι και τον πήγαμε στο χωριό Βρύση που ήταν η έδρα του τάγματος, και μετά κάποιοι τον πήγαν στη Στενή , σ΄ ένα σπίτι που τόχαν μετατρέψει σε πρόχειρο νοσοκομείο. Ο Κώστας Κυριαζής μέχρι που πέθανε ήταν κουτσός δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει ικανοποιητικά το πόδι του,  χρειαζόταν βοήθεια για να ανέβει ακόμα και στο αυτοκίνητο.

Για τους λόγους αυτούς ζητάω να γίνει δεκτή η έφεσή μου και να υποχρεωθούν τα αρμόδια όργανα της ελληνικής πολιτείας να αποφανθούν ότι ο σοβαρότατος τραυματισμός του ήδη αποβιώσαντος συζύγου μου , στη μάχη της Λαμπούσας , το Σεπτέμβριο του 1944 προκάλεσε ισόβιο αναπηρία σ΄ αυτόν τουλάχιστον σε ποσοστό 25 % . . . »
*Ο Βασίλης Πετράκης είναι δάσκαλος, ποιητής και ενεργός πολίτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου